Rasul kita,Nabi Muhammad s.a.w datang dengan membawa
risalah agung,iaitu khabar gembira bagi semua yang kembali kepada jalan
kebenaran.Jalan kebenaran yag dimaksudkan itu ialah kembali kepada menyembah
Allah s.w.t,serta menjalani hidup berlandaskan syariat islam. Menurut Dr.Mohd Farid
Mohd Shahran(2013), berdasarkan dakwah yang dilakukan oleh Nabi Muhammad
s.a.w,ternyata dimensi akidah atau dimensi teologi ini merupakan bahagian yang
mendapat penekanan awa daripada Rasulullah di Makkah dan mengambil masa yang
lama untuk ditanam ke dalam pemikiran dan jiwa masyarakat Arab pada ketika itu.
Masyarakat arab ketika itu
merupakan masyarakat yang percaya pada banyak tuhan(politeisme).Sebagai seorang
hamba Allah,maka wajarlah kita memainkan peranan yang sama dengan menafikan
serta menjelaskan kesilapan fahaman ini,dan menerangkan berkenaan keesaan Allah
s.w.t kepada masyarakat.Sebagai permulaan melaksanakan peranan kita dengan
baik,kita sewajarnya memahami islam dengan betul,dengan merujuk fahaman kita
berkenaan islam pada mazhab teologi yang menjadi aliran utama di Malaysia,iaitu
Ahl al-sunnah wa al-Jama’ah.Antara tokoh-tokoh besar yang harus dikutip
mutiara-mutiata ilmunya bagi meneruskan usaha menegakkan islam ialah Imam Abu
Hasan al-Ash’ari,Abu Hamid Al-Ghazali dan Fakhr al-Din al-Razi.
Sebagai tambahan,semakin
tinggi tahap pelajaran kita,iaitu memasuki pengajian tinggi universiti,maka
perlu juga kita mendalami islam dengan lebih mendalam.Seterusnya kita memahami
dan menjelaskan aspek akidah islam berdasarkan hujah-hujah akliah dan naqliah
yang kukuh dan jelas.Dalam kata mudah,kita mengukuhkan fahaman berkenaan akidah
yang betul dengan menerangkan berkenaan hakikat bahawa Allah Maha Kaya,dan Dia
tidak memerlukan segala sesuatu,tiada juga yang sekufu atau sama taraf
denganNya.Sebaliknya,segala sesuatu,memerlukan,dan bergantung pada Allah s.w.t
Seterusnya,kita memainkan
peranan yang amat penting,sebagai seorang hammba yang diamanahkan untuk menjadi
khalifah, meneruskan tugas-tugas kerasulan dalam kemampuan kita dengan
menghurai berkenaan tauhid serta menolak fahaman syirik yang kini menular
dengan dasyat seperti wabak.Seharusnya kita mampu menjelaskan perbezaan antara
tuhan dengan makhluk,iaitu menolak sebarang bentuk persamaan yang bakal membawa
pada penduaan terhadap tuhan.Kita juga perlu menjelaskan kekeliruan atau
keraguan yang sering bermain dalam benak fikiran masyarakat,berkenaan zat
Tuhan.
Penjelasannya ialah menurut Farid Shahran(2013),
zat tuhan tidak terbahagi kepada bahagian(nafy al-kamm al-munttasil fi
al-dhat),tuhan itu sendiri tidak berbilang-bilang (nafy al-kamm al-munfasil fi
al-dhat), setiap sifat dan nama Tuhan esa tiada terbahagi(nafy al-kamm
al-muttasil fi al-sifat),sifat dan nama Tuhan berbeza dengan sifat-sifat
makhluk(nafy al-kamm al-munfasil fi al-sifat).Sebagai tambahan kepada
pernyataan diatas,keesaan Tuhan membawa maksud bahawa hanya Tuhan yang secara
mutlak menjadikan segala sesuatu,dan Dia tidak memerlukan sekutu dalam
melakukan sesuatu.
Antara peranan seorang hamba Allah yang utama
ialah memahami islam agar,segala perbuatannya mencerminkan keindahan
islam.Sudah tentu perlu juga menggunakan akal yang sihat,dan antara asas akliah
yang menjadi dasar yang kuat ialah berkenaan sifat dua puluh.Sifat dua puluh ini menggabungkan antara hujah-hujah awal dan
hujah naqal.Ini dijelaskan dalam satu kitab masyur,yang sewajarnya diketahui
bagi mereka yang benar-serius dan kritikal dalam memahami islam,iaitu kitab Umm
al-Barahin karya Imam al-Sanusi.Kitab ini membahaskan berkenaan pembahagian
hukum akal dan bezanya dengan hukum syariah dan hukum adat.
Selain itu,Farid Shahran(2013),mengatakan bahawa
dengan membahaskan hukum akal,ia tidak bermakna ulama-ulama islam mengetepikan
al-Quran dan mengagungkan akal,sepertimana yang dikritik oleh sebahagian
golongan ’salafiyah’,tetapi ia membuktikan bahawa asas akliah yang sedia kukuh
dan serasi dalam perbahasan teologi islam.
